Ένας ταξιδιώτης βρίσκετε
σε ένα έρημο μέρος και σκαει το λάστιχο του αυτοκινήτου αλλά δεν έχει γρύλο, να αλλάξει
το λάστιχο, απελπισμένος ψάχνει στο έρημο μέρος να βρει μια σανίδα σωτήριας,
και πολύ μακριά εντοπίζει μια αγροικία μακριά στο ύψωμα.
Προχωρώντας για εκεί μονολογούσε.
(Αν κάνω τον κόπο έως εκεί και δεν έχει γρύλο; αν μου πει δεν στον δίνω, αν είναι
κανένας κακοποιός και με σκοτώσει, αν μου ζητήσει κανένα μεγάλο ποσόν για την εκδούλευση,
και πολλά άλλα, εντωμεταξύ με αυτά και με αυτά είχε νευριάσει με τους μονόλογους
του, χτυπάει την πόρτα να του ανοίξουν, και μόλις του άνοιξαν λαχανιασμένος φωνάζει
στον ένοικο του σπιτιού, Δεν μας παρατάς εσύ και ο γρύλος σου βάλτων εκεί που ξέρεις!!!
Και φεύγει.
Τη σχέση με την αξιολόγηση
όλοι τους έτσι μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε, και με το δίκιο μας!
Μήπως πρέπει να πούμε σε όλους
μέσα έξω τα ίδια και εμείς;
